Baleirada no Espazo Xove...

 Pobreza. Emigración. Abandono.

A mocidade foxe. A xente maior morre. Non nacen meniños. Aldeas sen xente. Lembranzas, buratos... Ninguén, e silencio. (…)

Baleirada. Que non baleira. Abandono obrigado. Non por gusto, senón por forza. Porque todos os camiños estaban pechados, menos o da morte. E despois da morte veu o ninguén. E despois a noite, o silencio e as sombras. 

Pero o tempo é redondo, coma un prato vello, ferido por unha culler enfurruxada...