Con “Feliz Idade”, Olga Novo tende unha mecha desde a xeración que a precedeu á que lle segue; entre o onte e o mañá da estirpe, alén do pasamento do pai e da nenez da filla. Nese punto, no territorio puro e esperanzado do presente, estes versos ofrécennos o avanzar dun lume libertario ao que os seus lectores asistimos enmeigados e pampos.
12.12.24
Entradas relacionadas:
Paisaxes de pan, Ánxela Gracián"Paisaxes de pan" é unha autobiografía poética coa que autora regresa á súa infancia rural, tan paradisíaca como elexíaca, recuperada aquí como lugar de resistencia. Coa memoria como liña condutora, a aldea e a casa recíbena … Read More
Rosalía de Castro, Teresa CandalRosalía pasou ao imaxinario colectivo como unha especie de beata sufridora que, enferma nun mundo salvaxe e de opresión, escribíalle á súa amada Galicia. Así se forxou unha iconografía de animaliño dorido e perdido, morriñent… Read More
NPG GaZetaA poesía de base é o movemento cultural cidadá composto por agrupacións poéticas que apoian e difunden a poesía, unindo a diferentes creatividades coa característica da convivencia harmoniosa de estéticas, estilos e temáticas… Read More
Ronca o mar, María CanosaObra gañadora do XV Premio de Poesía Avelina Valladares.Ao lonxe, preto de nós,nace a brétema,emerxendo coma un volcándende as areas.… Read More
O cemiterio. A néboa, Manuel López RodríguezPoemario gañador da XXVI edición do Premio de Poesía Avelina Valladares.Dividido en tres partes, “O cemiterio. A néboa” destaca pola súa orixinalidade, xa que a súa parte principal está feita polo sistema de escolle a túa pro… Read More
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
0 comentarios:
Publicar un comentario