Esta antologia de Ricardo Carvalho Calero, feita sob os cuidados de Paulo Fernández Mirás e prologada pela professora Carmen Blanco, é o resultado de uma seleção da sua poesia, a qual vai de Vieiros (1931) até Reticências… (1990), passando por poemários como Anjo de terra, Saltério de Fingoi ou Cantigas de amigo e outros poemas.
28.10.20
Entradas relacionadas:
Notas sobre a extinción, Marta Dacosta AlonsoEsta obra nace da capacidade de asombrarnos e descubrirmos a fermosura das pequenas cousas, de comprobar, unha vez máis, que a poesía é quen de borrar os límites do tempo e o espazo e de fixar, coma unha alfaia imprescindíbel… Read More
Dente de leite, Arancha Nogueiradente de leite é ante todo un libro nostálxico, sobre a inocencia perdida, que parte do recordo dun verán na infancia, un poemario agridoce pero cálido que abeira a infancia e idade adulta dunha xeración que ansía o regreso d… Read More
A noiva e o navio, Susana Sánchez ArinsA noiva e o navio é um livro que fala de amor e mar, é a história de uma viagem por mar. Mas é, na realidade, uma metáfora da viagem que é a vida: as suas dificuldades, os medos e as dúvidas, o amor e o desamor.… Read More
#hashtags para un espazo / confinamento agónico, Arancha Nogueira#landscapedúas carasentre a rocha volcánica de siciliaos cumios sen mácula do nepala auga quebrada dos fiordese un pau selfie.… Read More
Ninguén morreu de ler poesía, AldaoladoNinguén morreu de ler poesía é unha instantánea do país da poesía, unha postal, unha guía de viaxes, un souvenir, un «estiven en Aldaolado e acordeime de ti». Pégao na porta do frigorífico. Técelle un tapete de fío e pono der… Read More
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
0 comentarios:
Publicar un comentario